Post#4-361: จุดสูงสุดของ "ผู้บริหารมืออาชีพ"

Post#4-361:

เช้านี้ ผมมีโอกาสได้ไปประชุมกับคุณ Y (นามสมมติ) ซึ่งผู้บริหารระดับสูงขององค์กรระดับหลายหมื่นล้าน เกี่ยวกับ project ใหม่ ที่จะทำร่วมกัน

ผมรู้จักคุณ Y มามากกว่า 20 ปีแล้ว...และเธอก็ยังคงเป็นคุณ Y คนเดิม ที่แทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย โดยเฉพาะความมุ่งมั่นในงาน

เอาจริงๆ ตำแหน่งที่คุณ Y ถือครองอยู่ ก็เอื้อให้เธอไม่ต้องมาลำบากเหนื่อยยากแล้วก็ได้...แต่คุณ Y ก็ยังทุ่มเทเหมือนเมื่อ 20 ปีก่อน อยู่อย่างนั้น

ที่น่ายกย่องที่สุดก็คือ...คุณ Y ไม่ใช่เจ้าของ...แต่เธอก็รักองค์กร เสมือนเป็นเจ้าของจริงๆ

...

คุณ Y เป็นผู้หญิงสมถะ...ไม่ได้ชมชอบชีวิตที่ฟุ้งเฟ้อหรือเจ้ายศเจ้าอย่าง...เท่าที่ผมรู้จัก เธอค่อนข้างมีชีวิตที่เรียบง่ายด้วยซ้ำ

ดูราวกับว่า ความภาคภูมิใจที่เธอมี จะอยู่ที่การดูแลครอบครัวของเธอให้อยู่ดี, ได้ดูแลลูกน้องให้มีสุข และการได้ทำงานที่ได้รับมอบหมายให้บรรลุผล ก็เท่านั้น

นึกออกมั๊ยครับ...ว่าแล้วเพราะอะไรล่ะ ที่ทำให้คนๆ หนึ่งมีใจรักและทุ่มเทให้กับงานอย่างไม่รู้เหนื่อย ได้ยาวนานนับยี่สิบสามสิบปีแบบนี้?

...

นอกจากมี "ความบ้างาน" เป็นธรรมชาติส่วนตัวแล้ว...ผมมั่นใจว่า คุณ Y ยังเป็นคนที่มีอุปนิสัยแห่ง "ผู้ชนะ" อย่างเต็มเปี่ยม อีกด้วย

"ผู้ชนะ" ที่คอยมองหาทางออกจากทุกๆ อุปสรรคที่เผชิญ...ไม่ใช่ทอดอาลัยยอมแพ้

"ผู้ชนะ" ที่ต้องการทำงานที่ได้รับมอบหมายให้สำเร็จ...เพื่อให้ปรากฏผลเป็นความภูมิใจแห่งตน

"ผู้ชนะ" ที่เลือกใช้ความเก่งและความดีในตัวเข้าแลก...โดยไม่สนใจเรื่อง "การเมืองในองค์กร"

...และเป็น "ผู้ชนะ" ที่ลูกน้องยกมือไหว้ให้กับตำแหน่ง, ความสามารถ, ความอาวุโส และที่สำคัญที่สุด "ความดี" ที่เป็นเนื้อแท้...

#NoteToSelf: 

• อิจฉาเจ้านายของคุณ Y, มีดีอะไรหนอ? จึงรักษาคนดีแบบนี้ไว้ในองค์กรได้ยาวนานนับสิบๆ ปี
• ลูกน้องที่ได้ทำงานกับเจ้านายแบบนี้...ถือเป็นโชคดีมหาศาล และมั่นใจได้ว่า จะเติบใหญ่ไปเป็นเจ้านายที่ดีได้เช่นกัน
• จุดสูงสุดของการเป็น "ผู้บริหารมืออาชีพ"...คือเป็นคนที่ลูกน้องไหว้ด้วยหัวใจ และเจ้านายคารวะให้กับความภักดี