Post#5-024:
เที่ยงที่ผ่านมา ผมนัดทานข้าวกับเพื่อนๆ และน้องๆ ที่เคยทำงานอยู่ด้วยกัน...คราวนี้มากันแค่ไม่กี่คน
เป็นเพราะนานๆ จะได้เจอกันที...น้องคนหนึ่งคงจะเกรงใจผม ที่มากันน้อยคน ก็เลยออกตัวว่า หลายๆ คนอยากมาเจอผม แต่ติดธุระนั่น นู่น นี่
ผมยิ้ม...แล้วก็บอกน้องไปว่า อย่ากังวลไปเลย ต่อให้มีแค่คนเดียวอยากเจอ ผมก็จะมา
...
หลายต่อหลายครั้ง...เราก็มักจะได้ยินประโยคออกตัวทำนองนี้
อยากเจอจัง...แต่ติดธุระ...เอาไว้คราวหน้าเจอกันนะ
เป็นประโยคออกตัวที่ทำให้คนพูดดูดี...แต่คนฟังจะรู้สึกเหี่ยวๆ ในใจนิดหน่อย
เอาจริงๆ ผมเข้าใจดีเลย...เรื่องการที่คนเราจะต้องมีธุระปะปัง...และนั่นคือสาเหตุที่ผมตั้งกติกาให้ ต้องมีการนัดกัน “ล่วงหน้า”
และถ้านัดกันล่วงหน้านานพอควรแล้ว...ยังจัดคิวมาเจอกันไม่ได้...นั่นย่อมหมายความชัดเจนแล้ว ว่า “แรงอยากเจอ” ก็คงยังไม่มากพอ
...
เวลานัด re-union กัน...จึงไม่ควรไปเคี่ยวเข็ญ หรือเซ้าซี้ใครๆ ให้มาเถอะนะ มาหน่อยนะ
เพราะถ้าแรงคิดถึงมากพอและรู้วันนัดล่วงหน้า...ยังไงพวกเค้าก็จะจัดคิวมาให้ได้เองล่ะครับ
...มาเจอกัน ใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมง...แลกกับความอิ่มท้อง, อิ่มใจ แล้วก็อิ่มเอม...สำหรับผมแล้ว มันเป็นการใช้เวลาที่ “คุ้มค่า” ที่สุดเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว...
#NoteToSelf:
- อยากเจอกันจริงมั๊ย...ไม่ใช่ปาก หากแต่เป็นหัวใจ ที่จะตอบ
- ถ้าแรงอยากเจอมากพอ แถมไม่ได้นัดกันแบบฉุกละหุก...ติดอะไร ก็จะหาทางมาเจอให้ได้นั่นแหละ
- ไม่ได้เจอกันบ่อย แต่ยินดีทุกครั้งที่ได้มาเจอ...นั่นแหละ “มิตรภาพ” ที่เราควรรักษา
Comments
Post a Comment