Post#4-364:
แม้ว่าผมจะเข้าใจดีว่า "ความล้มเหลว" เป็นเรื่องปกติในการทำงานที่เราจะต้องพบเจอโดยหลีกไม่พ้น
แต่ผมก็แยกประเภทของ "ความล้มเหลว" อยู่เหมือนกัน...ซึ่งผมจะยอมรับได้ถ้า "ความล้มเหลว" นั้น ไม่ได้เกิดจากความประมาทและความอวดโอ้
หมายความว่า ถ้าผมหรือทีมยังไม่ได้ทุ่มเทอย่างเต็มที่ แล้วงานต้องจบลงด้วยความล้มเหลว...แบบนี้ถือเป็น "ความล้มเหลว" ที่อยู่ในระดับ "เลวร้าย"
ที่ว่า "เลวร้าย" ก็เพราะมันเป็นความล้มเหลวที่เกิดจากตัวเราเอง...เรียกว่า ไม่ต้องโทษฟ้า โทษฝน หรือโทษอย่างอื่น นั่นเอง
...
ด้วยเหตุนี้ ผมจึงไม่ค่อยยินดีสักเท่าไหร่ เมื่อได้ยินคำว่า "จะพยายาม" จากทีมงาน
อาจเป็นเพราะผมมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อคำนี้...เพราะโดยมาก คำว่า "จะพยายาม" มักหมายถึงว่าคนพูดไม่ได้ "พยายาม" อย่างที่พูด แต่มักจะ "เช้าชามเย็นชาม" เสียเป็นส่วนมาก
ถ้ามีเวลามากพอจะพูดคำว่า "จะพยายาม"...ผมว่า มันน่าจะเป็นเรื่องน่ายินดีมากกว่า ถ้าจะได้ยินทีมงานบอกว่า "ผมลงมือทำแล้ว แต่ติดปัญหานั่น นู่น นี่"
ออกตัวอีกทีนะครับ...ผมไม่ได้หมายถึงว่า ทุกคนที่พูดว่า "จะพยายาม" จะไม่ได้พยายาม...เพียงแต่ "จะพยายาม" กับ "ได้พยายาม" แล้ว มันต่างกันมากจริงๆ
...
ดังนั้น ก่อนจะพูดว่า "จะพยายาม"...เราจำเป็นจะต้องเตือนตัวเองว่า "แค่ตั้งใจ", "แค่คิด" และ "แค่พูด" มันไม่พอ
แต่ต้อง "ลงมือทำ" ด้วย
และแค่ "ลงมือทำ" ก็ยังไม่พอ เพราะมันมีความใกล้เคียงกับ "สักแต่ทำ" มากเอาการ
...ลงมือทำด้วยความตั้งใจและมีแผนงาน จึงจะเรียกว่า "ดีพอ" ครับ...
#NoteToSelf:
- "จะพยายาม" มักจะจบลงแค่ "จะ"...นั่นไง ทำไมได้ยินคำว่า "จะพยายาม" จึงไม่น่ายินดี
- คนเรามักจะคิด, ตั้งใจ และพูด...แต่ไม่ค่อยจะ "ลงมือ"
- และถ้า "ลงมือ"...จงอย่าสักแต่ทำ แต่ต้องทำอย่างรอบคอบและจริงจังไปพร้อมกันด้วย
Comments
Post a Comment