Skip to main content

Post#5-004: เรื่องดีเล็กๆ ในชีวิต

Post#5-004:
เมื่อเช้าลูกสาวผมตื่นขึ้นมาทำ pancake ให้กับทุกๆ คนในบ้าน...ตามประสาคนกำลัง "เห่อ" เวลาได้ทำอะไรใหม่ๆ ในช่วงแรกๆ

ถามว่ารสชาติที่ลิ้นสัมผัสนั้น ok มั๊ย?...ผมตอบได้แค่ว่า "ไม่แย่"

แต่ถ้าถามถึงรสชาติที่ใจสัมผัส...แน่นอนว่า มันย่อมเป็น pancake ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก

ผมบอกลูกว่า อร่อย...และเธอก็ "ยิ้ม" อย่างสุขใจ

...

หลายเดือนก่อน...ลูกน้องผมไปหาข้าวเช้าทานก่อนเข้างาน

ขากลับเธอซื้อ "ข้าวเหนียวหมูย่าง" มาฝากผมด้วย...เพราะจำได้ว่า ผมชอบ

ราคาของข้าวเหนียวหมูย่าง คงไม่เกิน 25 บาท...แต่ราคาน้ำใจของเธอ มากเกินราคาอาหารเช้ามื้อนั้น มากเหลือเกิน

ผมขอบคุณเธอเสียมากมาย...และรู้สึกว่า วันนั้นก็เป็นวันที่เธอสดใสมากกว่าวันอื่นๆ

...

หลายวันก่อน ผมไปประชุมกับ Vendor รายหนึ่ง เพื่อหารือกันเรื่องแผนธุรกิจ...หลังจากนั้น ก็ไปทานข้าวกันต่อ

เนื่องจากเราพึ่งรู้จักกันไม่นาน...เค้าจึงกังวลมากๆ ว่า อาหารร้านที่เค้าเลือก จะถูกปากผมหรือไม่?

นอกจากนั้น ก็ยังคอยถาม, คอยชวนคุย และคอยดูแลผมระหว่างมื้ออาหารอยู่ตลอดเวลา

...ก่อนจบมื้ออาหาร ก็ยังออกปากขอโทษ หากว่าเลือกร้านได้ไม่ดีพอ

ผมบอกเค้าไปว่า "มันไม่ได้สำคัญมากนักหรอก ว่าทานอาหารอะไร แบบไหน...แต่มันสำคัญที่ว่า เราทานอยู่กับใคร"

เค้ายิ้มกว้าง และถามผมต่อว่า "Dinner มื้อต่อไป จะเป็นเมื่อไหร่ดี?"

...

ทั้ง 3 เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่างกรรมต่างวาระ...คงพอจะถือเป็นข้อพิสูจน์เล็กๆ ได้ว่า 

การที่คนที่เราคิดว่าเค้าสำคัญกับเรา...ทำอะไรให้เรา...ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่ไหน...ก็ตาม

มันล้วนย่อมต้องส่งผลต่อการเต้นของ "หัวใจ" ของเรา เป็นแน่!

สำคัญก็แต่ว่า เมื่อพวกเค้าทำอะไรดีๆ ให้กับเราแล้ว...เราเองล่ะ ละเลยที่จะอธิบายถึงความขอบคุณที่เรามีต่อการกระทำของพวกเค้า รึเปล่า?

...

เมื่อเรามีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนหลากหลาย...

จากแปลกหน้า...กลายเป็นรู้จัก

จากรู้จัก...กลายเป็นมักคุ้น

จากมักคุ้น...กลายเป็นสนิท

และจากสนิท...กลายเป็นรู้ใจ

ไม่ว่าจะอยู่ในช่วงใดก็ตาม...ผมว่า เราไม่ควรละเลยในการดูแลกันและกัน

มันไม่จำเป็นเลย ที่จะต้องทำอะไรใหญ่โตให้แก่กัน...เพราะมันสำคัญที่ความต่อเนื่องและเสมอต้นเสมอปลายมากกว่า

และต้องจำไว้เมื่อเราได้รับความใส่ใจดูแลจากคนรอบข้างแล้ว

...อย่าลืมบอกพวกเค้าด้วย ว่ามันสำคัญกับเรายังไง?

...เพราะเรื่องเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่สำหรับหัวใจของทั้ง "ผู้ให้" และ "ผู้รับ"...ล้วนเป็นความสวยงามของการอยู่ด้วยกัน...

#NoteToSelf: 

  • รู้จักสังเกตเรื่องเล็กๆ ที่ผู้คนรอบข้างทำให้กับเราบ้าง และอย่าลืมรู้สึกถึงความขอบคุณที่เราควรตอบแทน
  • ช่วงไหนที่เราคิดว่าชีวิตมันแย่...หากถ้ารู้จักซาบซึ้งถึงเรื่องดีเล็กๆ ที่เกิดขึ้นในแต่ละวันแล้วล่ะก็...ชีวิตมันก็ไม่ได้แย่นักหรอกน่า
  • เมื่อเข้าใจชีวิตดีขึ้น เราจะรู้ว่า "เรื่องดีเล็กๆ ที่เกิดขึ้นบ่อยๆ...มันดีกว่าเรื่องดีใหญ่ๆ ที่นานๆ จะเกิดขึ้นที"

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...