Skip to main content

Post#5-011: ชอบ "นวด"

Post#5-011:
มีใครชอบ "นวด" เพื่อคลายเมื่อยบ้างมั๊ยครับ?

สารภาพด้วยการชูมือสูงๆ สองมือเลยครับ ว่าผมก็ชอบ...ค่าที่ว่า ตอนที่กำลังถูกนวดและหลังนวดนี่ มันช่างสบายเนื้อสบายตัวเสียนี่กระไร

อย่าพึ่งว่าอะไรผมนะครับ...ถ้าผมจะหักมุมสรุปว่า เอาจริงๆ การเสพติดการ "นวด" มากเกินไป...ก็อาจเป็นหนึ่งในตัวชี้ว่า เรายังไม่หลุดจากการเป็นพวกชอบ "แก้ปัญหาปลายเหตุ"

...

ทำไมเราถึง "เมื่อย"?

ทำงานมาก, ออกกำลังมาก, ออกแรงมาก, เดินมาก และอีกสารพัดสาเหตุ

แล้วทำยังไงถึงจะหายเมื่อยล่ะ?

ก็ต้องนวดสิ!

เอาจริงๆ...ใช่หรือเปล่าหนอ ว่าต้องนวด?

...

ถ้าอยากจะทำงาน, ทำกิจกรรม, ทำอะไรก็แล้วแต่ที่ใช้กล้ามเนื้อได้โดยไม่เมื่อยง่ายหรือเหนื่อยเร็ว...เราก็ควรต้องทำให้กล้ามเนื้อแข็งแรงและยืดหยุ่นไปพร้อมๆ กัน

ไม่ใช่มัวแต่คิดว่า "นวด" เป็นเพียงวิธีเดียวที่จะใช้แก้เมื่อย

นี่เองที่ผมคิดว่า "การนวด" อาจเป็นหนึ่งในตัวชี้วัดว่า เรายังยึดติดอยู่กับการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ

อะไรนะครับ?

ผมคิดมากไป นวดก็เพราะอยากนวด ก็แค่นั้นเอง...

อืมม...ก็อาจจะจริงครับ ^^

...

ยิ่งนวด ก็ยิ่งผ่อนคลาย...

ยิ่งผ่อนคลาย ก็ยิ่งขี้เกียจ...

ยิ่งขี้เกียจ ก็ยิ่งอยากหย่อนตาหลับ...

ยิ่งนอนขี้เกียจ กล้ามเนื้อก็ยิ่งอ่อนแอ...

ยิ่งกล้ามเนื้ออ่อนแอ ยิ่งออกแรงมากไม่ไหว...

ยิ่งออกแรงมาก ยิ่งเมื่อยมากเพลียมาก...

ยิ่งเมื่อยมาก ยิ่งติดนวด...

แล้วมันก็วนไปครับ

...

เมื่อเราเคยชินกับวัฎจักรในการใช้ชีวิตส่วนตัวแบบไหน...มันก็จะกลายเป็นการโน้มน้าววิธีคิดของเราให้เป็นไปในทางนั้น

ดังนั้น...จงอย่าปล่อยให้ความเคยชินทำให้เราละเลยไม่พิจารณาการใช้ชีวิต

...และจงเท่าทันชีวิตปัจจุบัน ว่ามันกำลังจะนำเราไปสู่อนาคตแบบไหน...

#NoteToSelf: 

  • ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะน่าจะเกือบทุกคนบนโลก...ชอบสบาย แต่ไม่ใช่ทุกคนจะเท่าทันว่าการยึดติดกับความสบายจะนำไปสู่ความลำบาก
  • แค่เรื่องนวด...ไม่เห็นต้องคิดมาก...ก็น่าจะจริง / แค่ไม่ออกกำลังกาย...ไม่เห็นต้องกังวล #ใช่เหรอ?
  • ทุกคนรู้ว่า ป้องกันดีกว่าแก้ไข...แต่ไม่ใช่ทุกคนทำ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...