Skip to main content

Post#5-003: ชีวิตคือการบุก!

Post#5-003:
เคยได้ยินประโยคที่ว่า "การบุกคือการตั้งรับที่ดีที่สุด" กันบ้างมั๊ยครับ?

อ่านตามแล้ว อาจจะงงๆ นิดหน่อยนะครับ...แต่ถ้าคิดตามดูดีๆ ก็น่าจะ "เห็นด้วย" ได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจแต่อย่างใด

ระหว่างที่เราบุก คู่แข่งจึงต้องตั้งรับ...นั่นจึงหมายความว่า เราปิดประตูการถูกบุก เพราะคู่แข่งง่วนอยู่กับการป้องกัน

การบุกจึงกลายเป็นการตั้งรับที่ดีที่สุด...ด้วยประการฉะนี้

...

ถ้าอย่างนั้น ก็แปลว่า เราไม่ควรจะเป็นฝ่ายตั้งรับ หากแต่ต้องเป็นฝ่ายบุกอยู่ตลอดเวลา แบบนั้นรึเปล่า?

ไม่ต้องคิดให้มาก...ทุกคนก็ตอบได้ว่า ในชีวิตจริงนั้น มันย่อมเป็นไปไม่ได้แน่ๆ ที่เราจะเป็นแต่เพียง "ฝ่ายบุก"

บ่อยครั้งและบางหน...เราก็จำเป็นที่จะต้องเรียนรู้ที่จะ "ตั้งรับ" และอาจจะต้อง "สวนกลับ" ด้วยเช่นกัน

...

ถ้าชอบที่จะเป็นฝ่ายบุก ต้องรู้ให้ถ่องแท้ด้วยว่า...ถ้าบุกแล้วเอาชนะไม่ได้ในคราวเดียว จะต้องระวังการสวนกลับยังไงบ้าง?

สรุปง่ายๆ ก็คือ ระหว่างที่กำลังบุกอย่างเมามัน ก็ต้องคำนึงถึงแผนถอยหนีหรือตั้งรับไปพลางๆ ด้วย นั่นเอง

ถ้าจะบุกให้ได้อย่างต่อเนื่อง...ก็ต้องอุดช่องว่างหรือรอยโหว่ที่อาจจะเป็นจุดอ่อนให้โดนโจมตี จนต้องเปลี่ยนจากฝ่ายบุกมาเป็นฝ่ายรับ...ให้ได้

...

ในรุกจึงมีรับ...เช่นกันกับในรับจึงมีรุก อันเป็นความจริงแท้ของชีวิต

วันนี้ฮึกเหิม โหมหักด้วยการบุก ก็ไม่ได้หมายความว่า การใช้ชีวิตแบบตั้งรับ จะไม่เกิดขึ้นกับเรา

เช่นกับที่เมื่อเราเจอมรสุมถาโถม เราจึงต้องอดทนและเรียนรู้ที่จะตั้งรับให้จงดี...เผื่อว่า พรุ่งนี้อาจจะเป็นวันของเราที่จะได้เป็นฝ่ายบุกบ้าง

...ถ้าเราเลือกชีวิตได้ จงอย่าตั้งรับ และเมื่อต้องตกเป็นฝ่ายตั้งรับ ก็จะต้องตั้งรับอย่างชาญฉลาด เพื่อให้รอดไปเป็นฝ่ายบุกให้ได้อีกครั้งครับ...

#NoteToSelf: 

  • เราควรเป็นฝ่ายบุก เพราะชีวิตต้องสู้...และเมื่อต้องตั้งรับ ก็ต้องอดทน...ก็เพราะชีวิตต้องสู้ เช่นกันยังไงล่ะ
  • เมื่อเป็นฝ่ายบุก จงอย่าประมาท...และเมื่อเป็นฝ่ายรับ จงอย่าทดท้อ
  • เมื่อเป็นฝ่ายบุก อย่ารีบเร่งบุกอย่างใจร้อน ทั้งจงต้องระวังจะโดนสวนกลับ...และเมื่อเป็นฝ่ายรับ ต้องตั้งมั่นและรอคอยโอกาสโต้กลับอย่างใจเย็น

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...