Post#2-318:
สืบเนื่องมาจากการประสานงานที่ผิดพลาด ทำให้วันนี้ผมมีอันต้องมานั่งทำงานอยู่ในร้านกาแฟเป็นเวลาพักใหญ่ๆ
บางครั้งความผิดพลาดที่ไม่น่าเชื่อ ก็เกิดขึ้นได้โดยที่เราไม่คาดฝันมาก่อนแบบนี้
จะโกรธไปก็ใช่ว่าจะมีอะไรดีขึ้น ว่าแล้วผมก็ปลงตก และก้มหน้าก้มตาทำงานของผมไป พร้อมจิบกาแฟร้อนๆ ไปด้วย
...
เมื่อเราปลงได้ ละความโกรธในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ลงบ้าง เราก็จะพบว่า จริงๆ แล้วในความผิดพลาดที่เกิดขึ้น ก็ใช่ว่าจะทำให้ชีวิตเราแย่ไปซะทั้งหมด
ดูอย่างวันนี้ กลายเป็นว่าผมทำงานได้มากกว่าเดิม เพราะไม่อยู่ office ให้ใครเข้าพบได้เหมือนทุกๆ วัน และที่สำคัญได้เปลี่ยนบรรยากาศในการทำงาน เรียกว่า มาใช้ชีวิตทำงานแบบ "slow life" บ้าง ก็ไม่เลวทีเดียว
ว่ากันตามจริง ในแต่ละวันของชีวิตก็มีเรื่องยุ่งวุ่นวายไม่เว้นอยู่แล้ว บางเรื่องที่ช่างมันได้ก็ช่างมันไปบ้างดีกว่าครับ มัวแต่ถือโทษโกรธขึ้งทุกเรื่อง ผมว่าสุดท้ายคนที่แย่ก็คือตัวเราเอง
...
ผมไม่ได้บอกว่า เราสามารถยอมให้เกิดความผิดพลาดขึ้นได้บ่อยๆ หรือปล่อยให้ใครก็ตามทำผิดพลาดอยู่อย่างนั้นได้เรื่อยไปนะครับ
เพียงแต่เมื่อมีความผิดพลาดเกิดขึ้นแล้ว ก่อนที่เราจะโกรธจนเกินงามนั้นน่ะ พิจารณาดีแล้วใช่มั๊ยครับ ว่า สิ่งที่จะพูดออกไป หรือกำลังจะทำลงไป จะแก้ไขความผิดพลาดนั้นได้?
สำหรับคนเป็นนายแล้ว บางครั้งการยกโทษให้ลูกน้อง กลับจะทำให้เค้ากลับมาตั้งใจทำงานให้ดีขึ้นได้มากกว่าการลงโทษเค้าด้วยซ้ำไป
สำหรับลูกน้อง ต้องประเมินอย่างไม่เข้าข้างตัวเองว่า ความผิดพลาดนั้นเกิดจากอะไรแน่? เกิดเพราะเราเลินเล่อ หรือเกิดจากเหตุสุดวิสัย
หากวันนี้ เราเป็นนายที่เอาแต่คิดจะลงโทษลูกน้อง สงสัยว่าวันหน้าคงได้อยู่คนเดียวใน office ค่าที่ใครมาทำงานด้วย ก็อยู่ไม่ยืดสักคน
หากวันนี้ เราเป็นลูกน้องที่ไม่รู้จักปรับปรุงตัว สงสัยว่าวันหน้าคงได้เป็นนักวิจัยฝุ่น ไปทำงานที่ไหนก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะถนัดสร้างแต่ความผิดพลาด
ปล่อยวางความผิดพลาดได้ แต่อย่าปล่อยปละมันนะครับ ^^
Comments
Post a Comment