Post#2-327:
เมื่อช่วงบ่ายที่ผ่านมา ผมประชุมกับอดีตลูกน้อง ถึงความเป็นไปได้ที่จะทำงานใหญ่ชิ้นหนึ่งร่วมกัน
ผมเห็นว่า มันเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งที่จะต้องอธิบายให้ผู้ลงมือปฏิบัติได้เห็นภาพทั้งหมดของธุรกิจ และเข้าใจ Roadmap ที่จะต้องไป
หาไม่แล้ว ผู้ปฏิบัติก็จะทำงานแบบไร้เป้าหมายและทิศทาง เปรียบเสมือนกระโจนลงน้ำแล้วก็ว่ายไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่า จะว่ายไปไหน
...
เมื่อเช้าผมส่งข้อความถึงเจ้าขององค์กรแห่งหนึ่งที่เป็นลูกค้าของผม
ประเด็นหลักๆ อยู่ที่การขอให้ผู้บริหารระดับสูงให้ความสำคัญกับการทำงานอย่างเป็นระบบ และต้องจริงจังกับการกำกับดูแลให้ทีมทำงานให้ได้ตามนโยบาย
จะบริหารงานได้ดี หาใช่สั่งการแล้วปล่อยปละให้ทีมงานทำงานไปตามยถากรรม แต่ต้องหมั่นสอบถามและติดตามงานเป็นระยะด้วย
...
งานจะสำเร็จหรือล้มเหลว ไม่ได้อยู่ที่ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดแต่เพียงฝ่ายเดียว...หากฝ่ายหนึ่งเอาแต่สั่ง และอีกฝ่ายหนึ่งสักแต่ทำ รับรองว่างานไม่มีทางที่จะสำเร็จลงได้
ก่อนเริ่มงานใดๆ จึงต้องให้นายและลูกน้องเข้าใจทุกอย่างให้ตรงกัน เริ่มด้วยการกำหนดเป้าให้ชัด ตามด้วยการวางแผนทำงานให้ชัวร์...
จากนั้นคนรับคำสั่งก็ต้องเอาแผนไปลงมือปฏิบัติ ไม่ใช่วางแผนอย่างแต่ไปทำอีกอย่าง...ที่สำคัญคนสั่งงานก็ต้องกลับมาตรวจสอบเป็นระยะด้วย งานดีต้องรู้ว่าเพราะอะไร งานแย่ก็ต้องรู้ว่าจะต้องแก้ตรงไหน
...
สารภาพเลยครับ ว่าขนาดพูดก็แล้ว เขียนก็แล้ว ประชุมก็แล้ว...ปัญหาของการเข้าใจในเป้าหมายและวิธีการทำงานระหว่างนายและลูกน้อง ก็ยังเกิดขึ้นอยู่ร่ำไป...จนไม่รู้ว่าคนสั่งงงหรือคนทำมึนกันแน่
เล่าไปก็กลุ้มใจไป คิดไปก็ปลงไปด้วย...ตราบเท่าที่พระอาทิตย์ยังขึ้นทางทิศตะวันออก ตราบนั้นปัญหาเรื่องนี้ก็ยังจะอยู่คู่โลก
ยิ้มให้กับปัญหาโลกแตก...แล้วก็แก้กันต่อไปครับ
ไชโย... \(^_^)/
Comments
Post a Comment