Post#4-310:
ระหว่างทางกลับเข้าเมืองเมื่อช่วงเย็นที่ผ่านมา ผมและเพื่อนรุ่นพี่ท่านหนึ่ง ก็คุยกันในเรื่องต่างๆ เพื่อฆ่าเวลา
หนึ่งในประเด็นที่คุยกัน ก็คือเรื่อง การเรียนสายอาชีพ ในบ้านเรา
ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่า...แต่ช่วงหลายปีมานี้ ได้ยินว่าน้องๆ ที่เป็นรุ่นใหม่ นิยมที่จะเป็น "เจ้าของกิจการส่วนตัว" กันมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่แทบจะหาคนที่เรียนจบมาจาก "สายอาชีพ" ได้น้อยกว่าน้อย เพราะส่วนใหญ่จบมาจาก "สายสามัญ" กันแทบทั้งนั้น
...
อาจจะเป็นเพราะค่านิยมของสังคม ที่มักมองว่า การเรียนสายอาชีพ เป็นทางเลือกของคนที่เรียนไม่เก่ง
แต่ในต่างประเทศ การเรียนสายอาชีพ กลับเป็นทางเลือกที่เปิดโอกาสให้กับชีวิตวัยทำงานได้มากกว่า
เอาจริงๆ แม้ว่าจะสรุปแบบฟันธงไม่ได้ แต่ส่วนใหญ่ของคนที่เรียนสายสามัญ ก็ต้องต่อด้วยการเข้ามหาวิทยาลัย...
ส่วนวิชาที่สอนในสายอาชีพน่ะ เพียงพอที่จะทำให้เด็กอายุ 17-18 พร้อมจะเป็นเจ้านายของตัวเองได้มากกว่า
...
ใช่ว่า คนที่เลือกสายอาชีพ จะกลับลำมาเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้ และก็ใช่ว่าคนที่เรียนสายสามัญ จะเลือกเป็นเจ้านายตัวเองทันทีที่จบ ม.6 ไม่ได้
ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของ ม.ต้น จึงสำคัญเหลือเกิน สำหรับการที่พ่อ-แม่ หรือผู้ปกครอง จะช่วยเด็กๆ ค้นหาเป้าหมายของตัวเองให้เจอ
การเลือกไปสายสามัญตามค่านิยมและกระแสส่วนใหญ่ จึงอาจจะเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้บ้านเราขาด Workforce ที่มีศักยภาพในการแข่งขัน
...ดังนั้น การเรียนสายอาชีพ จึงไม่ใช่ปมด้อยหรือเรื่องน่าอาย แต่ทัศนคติที่คนส่วนใหญ่มีต่อการเรียนสายอาชีพต่างหาก ที่เป็นปัญหา...
#NoteToSelf:
- ปัญหาสำคัญของคนไทยส่วนใหญ่ คือมักตามกระแส โดยขาดการพิจารณา
- เมื่อขาดการพิจารณา จึงมักไม่ค่อยรู้ตัวว่า สิ่งที่กำลังทำอยู่ ส่งผลอะไรกับชีวิต
- เรียนจบมาก็เพื่อประกอบอาชีพ แต่คนส่วนใหญ่กลับดูแคลนสายอาชีพ...เศร้ามั๊ยล่ะ?
Comments
Post a Comment