Post#4-311:
แม้ว่าผมจะไม่ชอบใจเท่าไหร่ แต่เกือบจะทุกๆ วัน เราก็มักจะต้องเจอกับคนที่ทำงานแบบ "ฉันรอดคนเดียว" อยู่เป็นประจำ
ไม่ว่าเค้าจะเป็นแบบนี้โดยนิสัย, ทำไปโดยไม่เข้าใจภาพรวมอย่างชัดเจน หรือเผลอทำไปแบบไม่ได้ตั้งใจ ก็ตาม...มันก็มักจะส่งผลกระทบกับเรา มากบ้างน้อยบ้าง โดยที่เราไม่อาจจะรู้ตัวล่วงหน้าได้เลย
เอาจริงๆ ผมว่า นี่เป็นหนึ่งในสาเหตุอันดับต้นๆ ของ Uncontrollable Factor ที่ทำให้งานต้องสะดุด หรือไม่เป็นไปตามแผน เลยก็ว่าได้
...
เมื่อเรารู้ดีอยู่แก่ใจว่า มีโอกาสไม่น้อยที่แผนงานจะไม่เป็นไปตามที่วางไว้ และแทบจะเป็นไปไม่ได้ ที่จะป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้น
เราก็คงมีประมาณ 2 อย่าง ที่ควรจะต้องทำ
หนึ่ง...คือต้องหมั่นติดตามความคืบหน้ากับทีมงานที่เกี่ยวข้อง เพื่อลดความเสี่ยงที่ว่า
กับสอง...คือต้องรู้จักการคิดแผนสำรองไว้บ้าง...อย่างน้อยคิดไว้คร่าวๆ ก็ยังดี
เพราะเมื่อเวลาที่โดนปัญหาจู่โจมแบบไม่ได้ตั้งตัว...เราจะได้ไม่รู้สึก "หลงทาง" จนเกินไปนัก
และเชื่อเถอะครับ ไม่ว่าจะทำข้อหนึ่งได้ดีเพียงใด...เราจะมีโอกาสได้ใช้ข้อสองแน่ๆ
...
เรื่องแบบนี้ ก็ไม่ต่างกับการขับรถบนท้องถนน...คือไม่ว่า เราจะขับรถระมัดระวังเพียงใดก็ตาม ก็อาจจะมีใครสักคนที่ขับมาเฉี่ยวชนเราเข้าจนได้
เมื่อถูกคนอื่นมาชน...เราควรต้องปฏิบัติตัวยังไงบ้าง?
...จะมัวแต่จอดคากันอยู่อย่างนั้น รอจนกว่า "ตำรวจ" จะมาเคลียร์ปัญหาให้...ส่วนคนอื่นที่สัญจรไปมา จะเดือดร้อนเพราะเรากับคู่กรณี ก็ไม่นำพา กระนั้นหรือ?...
#NoteToSelf:
- เราไม่อาจบังคับให้คนอื่นมี "สำนึก" ได้...หากแต่เราบังคับตัวเองได้
- อย่าไปคิดว่า ถ้าเรา "เดือดร้อน", คนอื่นก็ต้อง "เดือดร้อน" ด้วย...เพราะปัญหาที่จะต้องแก้ จะยากกว่าเดิมเป็นหลายๆ เท่า
- ใครผิดเป็นเรื่องทีหลัง...แก้ไขเรื่องที่เป็นปัญหา ต้องมาก่อน
Comments
Post a Comment