Skip to main content

Post#274: คิดก่อนเชื่อ

Post#274:
หน้าฝนทีไร เราก็มักจะมีปัญหากับการจราจรเป็นเท่าทวี หรือเรียกว่า ฝนตกทำให้รถติด ก็น่าจะพูดได้เต็มปาก

แต่สาเหตุที่ทำให้รถติดไม่ได้เกิดจากฝนเสมอไป งงมั๊ยครับ?

เหตุๆ หนึ่งอาจก่อให้เกิดผลลัพธ์ตามมาได้หลากหลาย และผลลัพธ์หนึ่งๆ อาจเกิดจากเหตุปัจจัยที่แตกต่างกันได้เช่นกัน

แต่น่าแปลกตรงที่ ผู้คนส่วนใหญ่มักชอบด่วนสรุปความกับผลลัพธ์ที่อยู่ตรงหน้า โดยโยงไปหาสาเหตุที่คนส่วนใหญ่เชื่อว่ามันเป็น โดยไม่แม้แต่จะสืบค้นหาที่มาที่แท้จริง ก่อนที่จะปักใจเชื่อ

เช่น เห็นว่า ถนนเปียก ก็จะลงความเห็นโดยทันที ว่าเกิดจากฝนตก ซึ่งส่วนใหญ่น่ะใช่ แต่ก็ไม่แน่เสมอไป ต้องอาศัยปัจจัยแวดล้อมอื่นด้วย (เช่น ได้กลิ่นฝน, เห็นเม็ดฝนโปรยปรายอยู่, ฯลฯ) จึงจะลงความเห็นได้ว่า ถนนเปียก เพราะฝนตกจริงๆ

เห็นใครบางคนแต่งตัวธรรมดา ไม่ได้ใส่แบรนด์เนม ก็สรุปความว่า เค้าไม่ค่อยมีฐานะ โลว์คลาส ทั้งที่จริงๆ แล้วเค้าอาจร่ำรวยกว่าเรา แต่ไม่ได้ตกเป็นเหยื่อของความฟุ้งเฟ้อ หรือวันนั้นเค้าแค่อยากสบายๆ บ้างก็ได้

ความที่ผู้คนส่วนใหญ่รีบสรุปความนี่แหล่ะครับ เป็นหนึ่งในเหตุผลสำคัญของความยุ่งเหยิงต่างๆ ในชีวิต และปัจจัยแวดล้อมต่างๆ ก็เอื้อให้เราเป็นแบบนั้นซะด้วย จะโทษว่าเป็นเพราะเหตุดังนี้ เราจึงเป็นแบบนี้ ก็คงพอได้

แต่เมื่อเราเริ่มรู้ตัวแล้ว ว่าเรากำลังตกอยู่ในวังวนของการเรียนรู้โดยปราศจากการวิเคราะห์กลั่นกรอง เราจะมีวิธีเตือนสติตัวเองยังไง? เรื่องนี้เป็นเรื่องยากมาก แต่ครั้งพุทธกาลล่วงเลยมาเป็นพันๆ ปี ผู้คนส่วนใหญ่ก็ยังไม่รู้สึกตัว ว่ากำลังหลงไปกับ "ความจริงที่เห็น" ไม่ใช่ "ความจริงที่เป็น" อยู่นั่นเอง

เรามักจะบอกคนอื่นได้อย่างสวยหรู ว่าเรารู้จัก "กาลามสูตร" แต่ในความเป็นจริง เรารู้จักด้วยการบอกเล่า และท่องจำ หาใช่เกิดจากการนำไปคิด วิเคราะห์ และปฏิบัติไม่

ก็ในเมื่อผู้คนส่วนใหญ่เลือกที่จะเชื่อโดยปราศจากเหตุและผลอันควร ก็ไม่น่าแปลกใจอันใด ที่ชีวิตจะติดอยู่ในวังวนเดิมๆ และที่น่าจะส่งผลไปถึงลูกๆ หลานๆ ในอนาคตก็คือ เราเชื่อตามที่บอกเราตามๆ กันมา นานเกินไปแล้ว นานจนทำให้เราไม่กล้าเชื่อในความต่าง ทำให้เราเชื่อคนอื่นว่า ความคิดต่างของเรานั้นผิด ผิดเพราะเชื่อไม่เหมือนคนส่วนใหญ่ ต้องเชื่อเหมือนคนส่วนใหญ่สิ จึงจะถูก

หากเราเชื่อแต่ความจริงที่เห็น มากกว่าความจริงที่เป็น หากเราเชื่อโดยไม่กลั่นกรอง หากเราเชื่อตามคนส่วนใหญ่ ผมนึกไม่ออกจริงๆ ว่าลูกหลานของเราจะเติบโตเป็นคนที่ต่างออกไปจากคนส่วนใหญ่ทั่วไปได้ยังไง?

ผมว่าเราเริ่มได้ตั้งแต่วันนี้ เดี๋ยวนี้ครับ คิดก่อนจะเชื่อ แล้วเราจะพบว่า "มุมมองต่อชีวิต" น่ะมันแตกต่างกว่าที่เคยครับ ^^

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...