Post#276: ตัวเราที่ไม่ใช่ตัวเรา

Post#276:

วันนี้เป็นเหมือนวันคืนสู่เหย้าของผมแบบกลายๆ ค่าที่ได้พบเจอเพื่อนร่วมงานเก่าๆ จากหลายๆ บริษัท

บางครั้งการได้คุยเรื่องราวในอดีตก็เป็นความงดงามในชีวิตอย่างหนึ่ง ได้มีโอกาสมองเรื่องราวด้วยมุมมองที่แตกต่าง เป็นการวิพากย์เหตุการณ์โดยมีอารมณ์มาเกี่ยวข้องแต่น้อย

แม้จะคุยเรื่องความผิดพลาดในอดีตของตัวเรา แต่เหมือนเราไม่ได้คุยเรื่องตัวเรา เพราะเรื่องมันผ่านเวลามานาน เราจำเรื่องราวได้ แต่จับอารมณ์เหมือนตอนนั้นไม่ได้แน่ๆ

จริงๆ แล้วเป็นการยากมากที่เราจะคุยถึงเรื่องราวใดๆ โดยมุ่งประเด็นไปที่สิ่งที่เกิดขึ้น คุยแต่เนื้อหา ไม่ได้มุ่งไปที่เรื่องราว เพราะเป็นการคุยถึงเรื่องที่ผ่านมานานแล้ว ความยึดมั่นถือมั่นในเรื่องตัวกูของกูจึงเบาบาง เมื่อไม่เอาใจไปจับ อารมณ์จึงไม่ขุ่นมัว

นี่เองที่เค้าว่า บางครั้งเวลาก็เป็นตัวช่วย ช่วยให้ความเป็นตัวตนนั้นเจือจาง แม้จะคุยเรื่องของเรา แต่ก็ไม่ได้ทำให้อารมณ์ของจิตสั่นสะเทือนไปมากนักหนา

เวลาโกรธ ผู้ใหญ่จึงเตือนไว้มาก ว่าอย่าคิด อย่าพูด หรืออย่าทำอะไร ต้องอยู่กับตัวเองให้อารมณ์โกรธนั้นคลายลง จึงจะทำให้การคิด พูด หรือทำ มีความเป็นปกติมากขึ้น มีสติไม่ใช่ใช้อารมณ์

สาธุครับ อิอิ ^^