Post#277: ความอดทนต่องาน

Post#277:

ด้วยสภาพเศรษฐกิจและไลฟ์สไตล์ในการใช้ชีวิตประจำวันของคนในปัจจุบัน ทำให้ความอดทนต่างๆ ค่อนข้างต่ำ

เรามักไม่ค่อยเห็นพนักงานที่มีอายุงานยาวนานเหมือนคนในยุคก่อนๆ เพราะคนยุคนี้ เปลี่ยนงานบ่อยพอๆ กับเปลี่ยนแฟน

อาจเป็นเพราะทางเลือกในการทำงานของผู้คนมีมากขึ้น ไม่ต้องเป็นมนุษย์เงินเดือนก็ได้ มีอาชีพอิสระรองรับถมไป ไม่ว่าจะขายของทาง Social Media หรือไม่ก็เช่าที่ขายของ หรือไม่ก็เปิดร้านกาแฟเล็กๆ หรือจะซื้อแฟรนไชส์

หากยังอายุน้อยๆ ผมว่ามันก็ดีครับ เรายังพร้อมที่จะผิดพลาด เรายังพร้อมที่จะล้มและลุกใหม่ แต่ที่อยากจะกระซิบดังๆ ก็คือ เมื่อถึงเวลาที่คิดว่าตัวเองล้มลุกคลุกคลานไม่ไหว แล้วจะกลับมาเป็นมนุษย์เงินเดือนน่ะ อายุกับขีดความสามารถในการแข่งขันของตัวเอง เทียบกับเด็กที่จบใหม่หรือคนที่มีประสบการณ์เป็นมนุษย์เงินเดือนมาก่อนน่ะ เพียงพอรึเปล่า?

ผมไม่ได้พูดเพื่อบั่นทอนกำลังใจนะครับ เพียงแต่อยากกระตุกให้คิดทางเลือกเผื่อไว้บ้าง เดี๋ยวขายโน่น เดี๋ยวเปิดร้านนั้น เดี๋ยวซื้อแฟรนไชส์นี้ สุดท้ายหาหลักยึดอะไรไม่ได้ซะอย่าง นอกจากหาเงินไม่ได้แล้ว บางรายอาจจะเป็นหนี้ ชีวิตกลับมาติดลบก่อนเริ่มต้นใหม่ ก็คงเหนื่อยพอดู

ที่สำคัญที่สุด ระวังกำลังใจของตัวเองให้ดีๆ เดี๋ยวจะกลายเป็นไปตอกย้ำว่า ตัวเองมีแต่ความล้มเหลวเพียงอย่างเดียว

ดังนั้น ถ้าวันนี้ยังไม่พร้อมรับสภาพแบบนี้ ควรเริ่มต้นอาชีพด้วยความอดทนให้มากหน่อย เริ่มต้นจากรับผิดชอบงานเล็กๆ สั่งสมประสบการณ์และเงินทุน ก่อนที่จะไปรับผิดชอบชีวิตของตัวเองทั้งชีวิต

ถ้างานเล็กๆ ยังอดทนไม่ได้ เจอพายุธุรกิจถล่มใส่ ระวังจะปลิวไปแบบกู่ไม่กลับนะครับ