Post#15: ชื่นชมความงามแห่งชีวิต

Post#15:
ช่วงก่อนหน้านี้ ผมโดนลูกสาวงอนบ่อยๆ

บ่อยจนทำให้ผมต้องทบทวนตัวเอง

คนเราทำงานไปเพื่ออะไร?

แน่นอน ว่าเพื่อหาเลี้ยงชีพ หาเลี้ยงครอบครัว ผมเองก็ตอบลูกสาวแบบนี้ แต่เมื่อลูกสาวถามคำถามต่อ ผมถึงกับอับจนคำพูด

ลองมาฟัง (อ่าน) บทสนทนาของผมกับลูกสาวกันครับ

ลูกสาว: ป๊า พรุ่งนี้ (วันเสาร์) ไปดูหนูเรียนบัลเล่ต์มั๊ยคะ?

ผม: ป๊าไม่ว่างลูก ต้องไปทำงาน

ลูกสาว: ทำไมป๊าต้องทำงานทุกวันเลย วันอื่นก็กลับดึก

ผม: อ้าว ก็ป๊าทำงานหาเงินมาให้หนูไงลูก

ลูกสาว: หาเงินมาทำไมคะ ป๊าไปกดที่ตู้ก็มีเงินแล้ว (ลูกสาว หมายถึง กดตู้ ATM)

ผม: (หัวเราะ) ต้องทำงานก่อนลูก ถึงจะมีเงินไปเติมในตู้ เวลาจะใช้เงินจะได้ไปกดมาได้ ป๊าไปทำงาน หนูจะได้มีเงินใช้ มีเงินซื้อของเล่นไงลูก

ลูกสาว: แล้วเมื่อไหร่ ป๊าจะได้หยุดอยู่บ้าน จะได้ไปดูหนูเต้นบัลเล่ต์

ผม: เอาไว้ก่อนลูก ป๊างานยุ่ง

ลูกสาว: ป๊าก็พูดแบบนี้ทุกที กว่าจะไม่ยุ่ง หนูเรียนบัลเล่ต์จบกันพอดี (ว่าแล้ว ลูกสาวก็งอน)

ผม: ...

นั่นสิ แล้วเมื่อไหร่ผมจะว่าง? ลูกไม่ได้อยากมีเงิน แท้จริงแล้วยังไม่รู้จักเรื่องราวของเงินด้วยซ้ำ

เรามักเอาความคิดของผู้ใหญ่ไปคิดแทนเด็ก ว่าเค้าต้องมี นั่น นู่น นี่...

จริงๆ แล้ว เค้าแค่ต้องการเวลาที่เราอยู่กับเค้า ก็เท่านั้น

แม้ว่า วันเสาร์นั้น ผมต้องไปทำงาน ลูกสาวก็ไปเรียนบัลเล่ต์ตามปกติ กลับมาลูกสาวลืมเรื่องที่งอนผมไปแล้ว

แน่นอนครับ เสาร์ถัดมา ผมได้ไปนั่งดูลูกเรียนบัลเล่ต์ และตอบตัวเองได้ในทันทีนั้น ว่าคนเราทำงานไปเพื่ออะไร

เราทำงาน เพื่อให้ได้ดื่มด่ำกับ "ความสุข" ในช่วงที่พักจากงาน ชื่มชมกับผลสำเร็จและค่าตอบแทนจากการทำงานหนัก

แต่ถ้าถามผมต่อว่า "ความสุข" นี่หน้าตาเป็นยังไง ผมตอบได้ทันทีว่า หน้าตาเหมือน "ลูกสาว" ของผม จริงๆ