Post#4-101:
เมื่อเกือบ 3 ปีที่แล้ว ผมนำข้อคิดของ Jack Welch มาแชร์ไว้ ในช่วงแถวๆ ปีใหม่ (Post#125) ซึ่งเป็นเรื่องของแนวคิดในการที่จะพยายามปรับปรุงตนเองให้เป็นผู้นำที่ดี
เวลาผ่านมาจนถึงวันนี้ ผมก็กลับไปอ่านทบทวนดูว่า สรุปแล้ว จาก 10 ข้อ ผมทำได้กี่ข้อกันแน่?
แน่นอนว่า ผมยังทำได้ไม่ครบทุกข้อ...แต่ประเด็นหลักที่ผมถามตัวเองน่ะ อยู่ที่ตอบตัวเองได้มั๊ย ว่าข้อที่ยังทำไม่ได้ (หรือยังไม่ได้ทำ) นั้นน่ะ เพราะอะไร?
...
จริงๆ แล้ว ในช่วงชีวิตของมนุษย์เรานั้น เราต่างก็ตั้งเป้าหมายนั่น นู่น นี่ เต็มไปหมด...
แต่เรากลับมักจะ "ละเลย" ที่จะทบทวนกับตัวเองว่า จาก 100% ที่ตั้งไว้ เราทำไปได้กี่ % แล้ว?
ว่าแล้ว เราก็ตั้งเป้าหมายใหม่ไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้สนใจเป้าหมายเก่าๆ ที่ตั้งไว้...เรียกว่า ตั้งมันไปอย่างนั้นเอง ว่างั้น
นั่นล่ะครับ...คือ "เส้นขั้น" ระหว่าง "ผู้ชนะ" (หรือ ผู้ที่มีโอกาสประสบความสำเร็จ) กับ "ผู้แพ้" (หรือ ผู้ที่ไม่มีวันประสบความสำเร็จ)
เพราะผู้ชนะตั้งเป้าหมายเพื่อจะ "พิชิต" ในขณะที่ผู้แพ้ตั้งเป้าหมายเพื่อจะ "ล้มเลิก"
...
เปล่าเลยครับ...ผมไม่ได้บอกว่า การตั้งเป้าหมายหลายๆ อย่างพร้อมๆ กัน เป็นเรื่องที่ผิด
เราตั้งเป้าหมายหลายๆ เรื่องได้ แต่เราต้องรู้ว่า เราสามารถจะผลักดันให้เป้าหมายเป็นจริงได้กี่เรื่อง?
คนที่สักแต่ตั้งเป้าหมายโดยไม่เคยตั้งใจจะทำให้มันสำเร็จได้นั้น ก็คงเหมือนกับ คนที่สั่งอาหารตอนที่กำลังหิวหน้ามืด
สั่งมาหลายต่อหลายอย่าง กองเต็มโต๊ะ...สุดท้ายก็กินไม่หมดสักอย่าง ทำให้ต้องเหลือทิ้งอย่างน่าเสียดาย...
แล้วก็มานั่งบ่นทีหลังว่า รู้งี้สั่งน้อยอย่างดีกว่า หมดแล้วไม่อิ่มค่อยสั่งใหม่ก็ได้
...
อย่ากังวลว่า เป้าหมายของเราจะเล็กเกินไป เพราะจุดสำคัญไม่ได้วัดที่ขนาดของเป้าหมาย หากแต่วัดกันที่เราทำเป้าหมายให้เป็นจริงได้หรือไม่ ต่างหาก
เราจะพิชิตเป้าวิ่ง 42.5 กิโลฯ ได้ยังไง...ถ้าหากเรายังไม่เคยเข้าเส้นชัยที่ 5 กิโลฯ หรือ 10 กิโลฯ เลยสักหน?
เราจะลดน้ำหนักได้ยังไง...ถ้ายังมัวแต่บอกตัวเองว่า พรุ่งนี้ค่อยลดๆๆ?
เราจะประสบความสำเร็จได้ยังไง...ถ้ามัวแต่คิด, คิด แล้วก็คิด โดยไม่ลุกขึ้นมาทำให้มันเกิดขึ้นสักที?
...
ถ้าเราชนะตัวเองในเรื่องเล็กๆ ไม่ได้...ทำไมถึงมั่นใจว่า เราจะชนะตัวเองในเรื่องที่ใหญ่กว่ามากๆ ได้?
ถ้าคิดอย่างเดียวแล้วทำให้งานสำเร็จได้...สงสัยว่า โลกนี้ คงไม่มี "คนที่ล้มเหลว" อยู่จริง
อยากไปเที่ยวญี่ปุ่น...ก็ขยันทำงานเก็บเงินสิครับ หรือจะรอลุ้นแต่กับแค่ชิงโชคฝาชาเขียว?
ถ้าคิดว่า "โชค" จะเข้าข้างเราได้ตลอดกาล...น่ากลัวว่า เราคงต้องตัดคำว่า "โชคร้าย" ออกจากพจนานุกรม
...หรือต่อให้เราโชคดีตลอดกาลจริงๆ...จะไม่อายเหรอครับ ที่จะบอกใครๆ ว่า ที่เราประสบความสำเร็จได้น่ะ เพราะ "โชค" ไม่ใช่ "ฝีมือ"...
#ตั้งเป้าแล้วจงลงมือทำ #ล้มเหลวไม่ได้แปลว่าพ่ายแพ้ #แต่ล้มเลิกน่ะเป็นฝาแฝดกับพ่ายแพ้แน่ๆ #จงภูมิใจในฝีมือไม่ใช่โชค
เมื่อเกือบ 3 ปีที่แล้ว ผมนำข้อคิดของ Jack Welch มาแชร์ไว้ ในช่วงแถวๆ ปีใหม่ (Post#125) ซึ่งเป็นเรื่องของแนวคิดในการที่จะพยายามปรับปรุงตนเองให้เป็นผู้นำที่ดี
เวลาผ่านมาจนถึงวันนี้ ผมก็กลับไปอ่านทบทวนดูว่า สรุปแล้ว จาก 10 ข้อ ผมทำได้กี่ข้อกันแน่?
แน่นอนว่า ผมยังทำได้ไม่ครบทุกข้อ...แต่ประเด็นหลักที่ผมถามตัวเองน่ะ อยู่ที่ตอบตัวเองได้มั๊ย ว่าข้อที่ยังทำไม่ได้ (หรือยังไม่ได้ทำ) นั้นน่ะ เพราะอะไร?
...
จริงๆ แล้ว ในช่วงชีวิตของมนุษย์เรานั้น เราต่างก็ตั้งเป้าหมายนั่น นู่น นี่ เต็มไปหมด...
แต่เรากลับมักจะ "ละเลย" ที่จะทบทวนกับตัวเองว่า จาก 100% ที่ตั้งไว้ เราทำไปได้กี่ % แล้ว?
ว่าแล้ว เราก็ตั้งเป้าหมายใหม่ไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้สนใจเป้าหมายเก่าๆ ที่ตั้งไว้...เรียกว่า ตั้งมันไปอย่างนั้นเอง ว่างั้น
นั่นล่ะครับ...คือ "เส้นขั้น" ระหว่าง "ผู้ชนะ" (หรือ ผู้ที่มีโอกาสประสบความสำเร็จ) กับ "ผู้แพ้" (หรือ ผู้ที่ไม่มีวันประสบความสำเร็จ)
เพราะผู้ชนะตั้งเป้าหมายเพื่อจะ "พิชิต" ในขณะที่ผู้แพ้ตั้งเป้าหมายเพื่อจะ "ล้มเลิก"
...
เปล่าเลยครับ...ผมไม่ได้บอกว่า การตั้งเป้าหมายหลายๆ อย่างพร้อมๆ กัน เป็นเรื่องที่ผิด
เราตั้งเป้าหมายหลายๆ เรื่องได้ แต่เราต้องรู้ว่า เราสามารถจะผลักดันให้เป้าหมายเป็นจริงได้กี่เรื่อง?
คนที่สักแต่ตั้งเป้าหมายโดยไม่เคยตั้งใจจะทำให้มันสำเร็จได้นั้น ก็คงเหมือนกับ คนที่สั่งอาหารตอนที่กำลังหิวหน้ามืด
สั่งมาหลายต่อหลายอย่าง กองเต็มโต๊ะ...สุดท้ายก็กินไม่หมดสักอย่าง ทำให้ต้องเหลือทิ้งอย่างน่าเสียดาย...
แล้วก็มานั่งบ่นทีหลังว่า รู้งี้สั่งน้อยอย่างดีกว่า หมดแล้วไม่อิ่มค่อยสั่งใหม่ก็ได้
...
อย่ากังวลว่า เป้าหมายของเราจะเล็กเกินไป เพราะจุดสำคัญไม่ได้วัดที่ขนาดของเป้าหมาย หากแต่วัดกันที่เราทำเป้าหมายให้เป็นจริงได้หรือไม่ ต่างหาก
เราจะพิชิตเป้าวิ่ง 42.5 กิโลฯ ได้ยังไง...ถ้าหากเรายังไม่เคยเข้าเส้นชัยที่ 5 กิโลฯ หรือ 10 กิโลฯ เลยสักหน?
เราจะลดน้ำหนักได้ยังไง...ถ้ายังมัวแต่บอกตัวเองว่า พรุ่งนี้ค่อยลดๆๆ?
เราจะประสบความสำเร็จได้ยังไง...ถ้ามัวแต่คิด, คิด แล้วก็คิด โดยไม่ลุกขึ้นมาทำให้มันเกิดขึ้นสักที?
...
ถ้าเราชนะตัวเองในเรื่องเล็กๆ ไม่ได้...ทำไมถึงมั่นใจว่า เราจะชนะตัวเองในเรื่องที่ใหญ่กว่ามากๆ ได้?
ถ้าคิดอย่างเดียวแล้วทำให้งานสำเร็จได้...สงสัยว่า โลกนี้ คงไม่มี "คนที่ล้มเหลว" อยู่จริง
อยากไปเที่ยวญี่ปุ่น...ก็ขยันทำงานเก็บเงินสิครับ หรือจะรอลุ้นแต่กับแค่ชิงโชคฝาชาเขียว?
ถ้าคิดว่า "โชค" จะเข้าข้างเราได้ตลอดกาล...น่ากลัวว่า เราคงต้องตัดคำว่า "โชคร้าย" ออกจากพจนานุกรม
...หรือต่อให้เราโชคดีตลอดกาลจริงๆ...จะไม่อายเหรอครับ ที่จะบอกใครๆ ว่า ที่เราประสบความสำเร็จได้น่ะ เพราะ "โชค" ไม่ใช่ "ฝีมือ"...
#ตั้งเป้าแล้วจงลงมือทำ #ล้มเหลวไม่ได้แปลว่าพ่ายแพ้ #แต่ล้มเลิกน่ะเป็นฝาแฝดกับพ่ายแพ้แน่ๆ #จงภูมิใจในฝีมือไม่ใช่โชค
Comments
Post a Comment