Post#4-088:
เอาจริงๆ ผมไม่รู้เลยว่า ประชากรส่วนใหญ่บนโลกนี้ มีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์แบบอยู่กี่ % กันแน่
ประเมินเอาเอง...ก็เดาเอาว่า แม้จะมีอยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่น่าจะเป็นส่วนใหญ่ของโลก
สรุปมั่วๆ หน่อย...ว่าทุกวันนี้ เราต่างก็ไม่ได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อมไปเสียทุกอย่าง...มั๊งครับ?
...
ไม่รู้จะปรัชญาไปหน่อยมั๊ย...แต่ผมคิดว่า การที่เราต่างก็มีครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แบบ นั่นแหละคือ ความสมบูรณ์แบบ
ก็เพราะแต่ละคนในครอบครัวของเรา ไม่อาจเป็นได้ดั่งใจเรา และเราเองก็ไม่อาจเป็นได้ดั่งใจเค้าแบบ 100% เช่นกัน
นั่นไง...ที่ทำให้เราต่างก็มีโอกาสปรับตัวเข้าหากันและกัน, ได้เรียนรู้ที่จะลดหรือเพิ่ม เพื่อให้ตัวเราและครอบครัวอยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขได้ตามสมควร
ถ้าเราเข้าใจว่า เราไม่อาจจะเป็นดั่งใจใครในครอบครัวได้ 100%...ก็แล้วทำไมถึงจะอยากให้คนอื่นในครอบครัวเป็นอย่างใจเรา 100% ให้ได้?
...
สำหรับผมแล้ว...ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบอาจไม่มีอยู่จริงในโลก
แต่ครอบครัวที่ยอมรับในความไม่สมบูรณ์แบบของกันและกันต่างหาก...ที่ไม่ว่าใครก็ตาม ก็อาจจะมีโอกาส "มี" ได้
มันก็อยู่ที่ว่า เราเลือกมองส่วนที่เรา "ไม่ชอบ" ของคนในครอบครัว มากกว่าเลือกที่จะมองส่วนที่เรา "ชอบ" รึเปล่า?
...
ความสมบูรณ์แบบ จึงอาจไม่ใช่การมองหาใครที่เหมือนเรา 100%...ตรงกันข้าม ความสมบูรณ์แบบนั้น ควรจะเกิดจาก การผสานส่วนต่างให้เข้ากันอย่างลงตัว มากกว่า
ลองคิดดูสิครับ ว่าถ้าพ่อ, แม่, ลูก หรือคู่ชีวิตของเรา ดันเหมือนเรา 100% แล้ว...มันจะยุ่งแค่ไหน?
เพราะนั่นแปลว่า พวกเค้าเหมือนเรา โดยรวมเอาด้านมืดของเราเข้าไปด้วย...และเมื่อเราเรียกมันว่า "ด้านมืด" มันก็คือด้านที่เราไม่ชอบใจ
ก็แล้วถ้าด้านที่เราไม่ชอบใจ ดันไปอยู่ในตัวของคนในครอบครัวที่เรารัก...คิดดูเองว่า เราจะมีความสุขใช่มั๊ย?
...
เราจึงควรยอมรับในความต่าง และเลือกมองในส่วนดี...ความสมบูรณ์แบบจึงจะเริ่มก่อร่างจากความไม่สมบูรณ์แบบเหล่านั้น
พ่อ-แม่ ไม่ตามใจ ไม่ได้แปลว่าไม่รัก, ลูกไม่ได้ดั่งใจ ก็ไม่ได้แปลว่า เค้าจะไม่เชื่อฟัง, สามีขัดใจหรือภรรยาขี้งอน ไม่ได้แปลว่า เค้าหมดรัก
...เพราะเราไม่สมบูรณ์แบบสำหรับทุกคน...นั่นแหละเหตุผลที่ว่า ทำไมครอบครัวที่ยอมรับความไม่สมบูรณ์แบบของเรา จึงเป็นความพิเศษ...
#ลิ้นกับฟัน #ขัดใจไม่ใช่ไม่รัก #ดื้อไปหน่อยก็เอาน่า #ง้อแล้วก็ยอมหน่อย #แบกโกรธไว้มันดีใช่มั๊ย
เอาจริงๆ ผมไม่รู้เลยว่า ประชากรส่วนใหญ่บนโลกนี้ มีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์แบบอยู่กี่ % กันแน่
ประเมินเอาเอง...ก็เดาเอาว่า แม้จะมีอยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่น่าจะเป็นส่วนใหญ่ของโลก
สรุปมั่วๆ หน่อย...ว่าทุกวันนี้ เราต่างก็ไม่ได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อมไปเสียทุกอย่าง...มั๊งครับ?
...
ไม่รู้จะปรัชญาไปหน่อยมั๊ย...แต่ผมคิดว่า การที่เราต่างก็มีครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แบบ นั่นแหละคือ ความสมบูรณ์แบบ
ก็เพราะแต่ละคนในครอบครัวของเรา ไม่อาจเป็นได้ดั่งใจเรา และเราเองก็ไม่อาจเป็นได้ดั่งใจเค้าแบบ 100% เช่นกัน
นั่นไง...ที่ทำให้เราต่างก็มีโอกาสปรับตัวเข้าหากันและกัน, ได้เรียนรู้ที่จะลดหรือเพิ่ม เพื่อให้ตัวเราและครอบครัวอยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขได้ตามสมควร
ถ้าเราเข้าใจว่า เราไม่อาจจะเป็นดั่งใจใครในครอบครัวได้ 100%...ก็แล้วทำไมถึงจะอยากให้คนอื่นในครอบครัวเป็นอย่างใจเรา 100% ให้ได้?
...
สำหรับผมแล้ว...ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบอาจไม่มีอยู่จริงในโลก
แต่ครอบครัวที่ยอมรับในความไม่สมบูรณ์แบบของกันและกันต่างหาก...ที่ไม่ว่าใครก็ตาม ก็อาจจะมีโอกาส "มี" ได้
มันก็อยู่ที่ว่า เราเลือกมองส่วนที่เรา "ไม่ชอบ" ของคนในครอบครัว มากกว่าเลือกที่จะมองส่วนที่เรา "ชอบ" รึเปล่า?
...
ความสมบูรณ์แบบ จึงอาจไม่ใช่การมองหาใครที่เหมือนเรา 100%...ตรงกันข้าม ความสมบูรณ์แบบนั้น ควรจะเกิดจาก การผสานส่วนต่างให้เข้ากันอย่างลงตัว มากกว่า
ลองคิดดูสิครับ ว่าถ้าพ่อ, แม่, ลูก หรือคู่ชีวิตของเรา ดันเหมือนเรา 100% แล้ว...มันจะยุ่งแค่ไหน?
เพราะนั่นแปลว่า พวกเค้าเหมือนเรา โดยรวมเอาด้านมืดของเราเข้าไปด้วย...และเมื่อเราเรียกมันว่า "ด้านมืด" มันก็คือด้านที่เราไม่ชอบใจ
ก็แล้วถ้าด้านที่เราไม่ชอบใจ ดันไปอยู่ในตัวของคนในครอบครัวที่เรารัก...คิดดูเองว่า เราจะมีความสุขใช่มั๊ย?
...
เราจึงควรยอมรับในความต่าง และเลือกมองในส่วนดี...ความสมบูรณ์แบบจึงจะเริ่มก่อร่างจากความไม่สมบูรณ์แบบเหล่านั้น
พ่อ-แม่ ไม่ตามใจ ไม่ได้แปลว่าไม่รัก, ลูกไม่ได้ดั่งใจ ก็ไม่ได้แปลว่า เค้าจะไม่เชื่อฟัง, สามีขัดใจหรือภรรยาขี้งอน ไม่ได้แปลว่า เค้าหมดรัก
...เพราะเราไม่สมบูรณ์แบบสำหรับทุกคน...นั่นแหละเหตุผลที่ว่า ทำไมครอบครัวที่ยอมรับความไม่สมบูรณ์แบบของเรา จึงเป็นความพิเศษ...
#ลิ้นกับฟัน #ขัดใจไม่ใช่ไม่รัก #ดื้อไปหน่อยก็เอาน่า #ง้อแล้วก็ยอมหน่อย #แบกโกรธไว้มันดีใช่มั๊ย
Comments
Post a Comment